Verhalen van: Ruth van der Zeeuw
Lieve Umojanen,
Sinds deze pandemie ook de nodige maatregelen in Nederland met zich bracht, is er voor de meeste onder ons veel veranderd. Colleges waren opeens niet meer fysiek, maar virtueel en ook sloot de horeca haar deuren, waardoor ik net als zoveel anderen zonder werk kwam te zitten. Dus ik moest opzoek naar een nieuwe baan. Het bestuur heeft mij gevraagd of ik in dit stukje zou willen vertellen waar ik me mee bezighoud in deze corona tijd. Dus here we go!
Voor de mensen die mij niet kennen, ik ben Ruth van der Zeeuw, tweedejaars student aan de opleiding en ik werk momenteel als algemeen ondersteuner bij de schoonmaak zorg in het CWZ Ziekenhuis hier in Nijmegen. Ik ben hier via mijn moeder, die werkt als P&O Adviseur bij het CWZ, binnen gekomen. Zij had gehoord dat ze bij GOM, het schoonmaakbedrijf dat de schoonmaak binnen het CWZ regelt, nog handen tekort kwamen. Na wat andere Umojanen te hebben opgetrommeld zijn we met een leuke groep in het ziekenhuis begonnen.
Werken in het ziekenhuis is eigenlijk heel leuk. Als schoonmaker kom je op vrijwel alle verpleegafdelingen, waardoor je ook nog het een en ander over het ziekenhuis leert, hè Britte? Ook helpt het als je leuke collega’s hebt. Dat neemt niet weg dat het ook wel heftig kan zijn, vooral de eerste paar dagen heb ik dat wel zo ervaren. Het werk wat ik namelijk in het ziekenhuis doe is kamers desinfecteren na vertrek van een corona patiënt. Wanneer je een kamer moet desinfecteren, waar even daarvoor nog een corona patiënt werd verpleegd en de verpleging tegen je zegt: “Ja, die man is net naar de IC overgebracht”, is het toch wel even slikken achter mijn mondkapje.
Gelukkig zijn er ook genoeg luchtige momenten tijdens het werk met de collega’s, verpleging en soms ook corona patiënten. Het kan zo zijn dat wij een kamer of een plekje moeten schoonmaken. Met een plekje wordt bedoeld dat er in een twee of vierpersoonskamer, maar één persoon de kamer verlaat, waardoor alleen zijn plek moet worden gedesinfecteerd. De eerste keer dat ik een plekje ging schoonmaken, was ik super zenuwachtig. Ik ging namelijk een vierpersoonskamer in, waar nog twee andere corona patiënten lagen. Voordat ik de kamer inging werd ik in zo’n geel pak gehesen, die de meeste van jullie wel een keer op het nieuws hebben gezien. In de kamer moest ik staande op een ladder gordijnen van de reling afhalen. Dit was nog niet zo makkelijk in de bescherming die ik aan had. Het gele pak, mondkapje en beschermende bril hebben als gevolg dat je het snel benauwd krijgt. Na toch met enige moeite die gordijnen eraf te hebben gekregen en nieuwe gordijnen te hebben opgehangen, moest ik de ladder weer inklappen. Het probleem was alleen dat dit niet lukte. Dus ik sta daar in de corona kamer te liggen worstelen met de ladder. Opeens ging een van de corona patiënten mij aanwijzingen geven over hoe ik dit moest doen, maar alsnog lukt het mij niet. Dus die man zegt zo tegen mij: “kom maar hier met de ladder dan doe ik het wel”.
De afgelopen twee weken is het aantal ziekenhuisopnames omtrent corona gaan afnemen. Dit hebben wij als schoonmakers ook wel gemerkt. Afgelopen week is b14 als eerste corona afdeling weer omgebouwd tot normale verpleegafdeling. De schoonmaak is er dagen mee bezig geweest om de hele afdeling te desinfecteren en schoon te maken. Niet alleen de patiëntenkamers, maar ook de gangen, team kamers en receptie. Alle gordijnen werden vervangen, de ramen werden gelapt en de kamers werden met een speciale UV- lamp, die hardnekkige bacteriën dood, schoongemaakt. We zijn zelfs kruipend door de patiëntenkamers gegaan om de plinten en verwarmingen schoon te schrobben (shout-out naar Jorieke en Evy).
Ik hoop dat ik jullie een klein inkijkje heb kunnen geven in mijn werk als schoonmaker in het ziekenhuis en wellicht zie ik jullie wel weer een keer wanneer de universiteit weer open gaat!