Groetjes uit: Rome!
Ciao cari amici!
Voor zij die mij niet kennen; Hey! Ik ben Joke en zit in mijn 3e jaar van CAOS. Ik schrijf momenteel van mijn kleine studiootje in Rome, al studerend voor de aankomende tentamens. Het eind van mijn Erasmus tijd in Rome nadert, maar dat geeft mij de perfecte gelegenheid eens reflectief te zijn over mijn tijd hier.
Ik kwam hier begin september, toen er nog geen wolk aan de lucht was, het gras bruin zag van de verbranding van de zon en het allemaal voelde als een soort vakantie. Hoe kon het ook anders; genietend van de zon, met een Aperol Spritz in je hand naast het Colosseum? Dit veranderde echter vrij snel, aangezien ik tijdens mijn eerste weken in Rome een A1 niveau Italiaans ging volgen aan mijn nieuwe universiteit (La Sapienza Università). Ik ben heel blij dat ik deze taalcursus heb gedaan. Het kick-startte niet alleen mijn Italiaanse taalniveau (waarvan voorheen geen sprake was), maar heeft mij ook direct in contact gebracht met vele andere Erasmus studenten. Ik spreek nog steeds geregeld af met de mensen die ik daar heb ontmoet.
Helaas is de organisatie van het Italiaanse schoolsysteem niet helemaal zo secuur als dat van Nederland. Dat houdt in dat op het laatste moment vakken niet bleken te bestaan, of dat je je eigen rooster ‘somehow’ maar moest zien uit te vinden. Ook schrijf je je niet in voor een vak maar enkel voor het tentamen, wat wil zeggen dat je simpelweg naar de les kan gaan en kan kiezen of je het wat lijkt. Klinkt fantastisch, echter weet de docent dan dus ook niet hoeveel studenten er komen en kan het zomaar zijn dat je met 100 man staat in een klaslokaal voor 20 man (true story).
Afgezien van de Italiaanse disgeordendheid en bureaucratie is het leven in Rome zelf al een groot verschil van mijn leven in Nijmegen. Niet alleen het aantal mensen (wat hier boven de 3 miljoen uitkomt) maar ook het transport is een groot verschil. Zo moest ik wennen aan het feit dat het me toch altijd minstens 30 minuten aan OV zou kosten om ergens te komen. Waar je ook woont. Dat heeft me er echter niet van weerhouden om mee te gaan op trips, af te spreken met vrienden in het oude centrum voor een fantastische Pasta Carbonara, ’s ochtends te ontbijten aan de bar van een Italiaans café, of uit te gaan in een van de clubs.
Toch, als het eens tegen zit en je zit in een ander land in je eentje, kan dat soms wat zwaar vallen. Zo kunnen culturele verschillen je soms (negatief) verassen. Ik had persoonlijk bijvoorbeeld nooit verwacht dat het zijn van een blonde vrouw in Rome zo opvallend zou zijn. Daarnaast heb ik in mijn tijd hier ervaren dat mijn Erasmus wel heel leuk is, maar misschien niet volledig overeen komt met de lovende verhalen die ik hoorde van mijn voorgangers. Het is dan ook moeilijk om te accepteren dat ieders ervaring verschilt, en mijn ervaring dus mogelijk niet zo is als die van een ander.
Dat wil echter niet zeggen dat ik er spijt van heb. Ik heb van alles gedaan, gezien en geprobeerd. Echter denk ik dat een Erasmus, in elk geval voor mij , vooral ontzettend leerzaam is; al is dat niet op het gebied van studie (ik moet mijn tentamens nog maken, die zullen het moeten bewijzen). Wat ik bedoel is dat een half jaar wonen op jezelf, in een ander land, in een taal die je niet spreekt, je nogal op de proef stelt. Aangezien ik ook alleen woon, was ik in veel situaties volledig op mezelf toegewezen. Mijn Erasmus heeft me dan ook geleerd dat ik bijvoorbeeld meer aankan dan ik misschien dacht. Ik ben er daarnaast ook van overtuigd dat in een onbekend land wonen voor een tijdje, iedereen het zelfvertrouwen geeft dat volgende spannende avonturen misschien ook wel haalbaar zijn. In tegenstelling tot wat je misschien van jezelf dacht. Je hebt tevens al een halfjaar in het buitenland gewoond, dan kun je het volgende vast ook wel aan, toch? Hoewel ik niet zo uitermate lovend kan spreken over mijn Erasmus in lijn met de slogan ‘the best half year of your life’, ben ik er wel van overtuigd dat het mij ongelofelijk heeft verreikt. En ik denk dat het dat voor iedereen zou doen.
