Groetjes uit: Brighton

Helloooo!

Toen mevrouw Maud van het bestuur me vroeg of ik een ‘Groetjes uit’ wilde schrijven, dacht ik (Liesel, derdejaars), dat is eigenlijk wel een goede mogelijkheid om te reflecteren op mijn tijd hier in Brighton, aan de University of Sussex (hierna UoS). Tevens is dit een goede manier op me af te leiden van het feit dat ik nog zo’n 7000 woorden aan essays en literatuurreviews moet schrijven voor volgende week, ahum….

Veel mensen zullen denken, waarom Brighton? Als je Brighton op Google images zoekt, komen er eigenlijk alleen foto’s van de kust en de pier. Tuurlijk, dit is een deel van de stad, maar het échte Brighton is niet op de pier te vinden. Toen ik 15 was, reisde ik met mijn vader op de motor door de zuidkust van Engeland. Zo kwamen we voor een paar daagjes in Brighton terecht. Ik vond het meteen een geweldige stad. Het is superkleurrijk, overal street art, overal straatmuzikanten, overal leuke cafétjes en eettentjes en over het algemeen een hele verwelkomende sfeer. Ik dacht toen: hier wil ik later studeren. En dit is tot realiteit gekomen!! Ik zal de lieve lezer (jij dus) meenemen in het proces van begin tot eind, van uni dingen tot dansen in kelders tot in de late uurtjes.

Van te voren waren er behoorlijk wat regeldingetjes die je op orde moet krijgen. Bij mij scheelde het dat ik geen visum hoefde te regelen. Zolang je het regelmatig bijhoud, is het allemaal prima te doen. Het enige zenuwpuntje was accommodatie vinden. Ik wist dat je op UoS on-campus living hebt, dus dan woon je met alle andere studenten op de campus. Echter stond er op de site dat ze je niet 100% een plekje konden garanderen. In juli kreeg ik dan toch het verlossende mailtje dat ik op campus kon wonen. Ik ben zo blij dat ik deze ervaring heb mogen hebben. Het is zo grappig om in een soort dorp te wonen waar er alleen studenten, universiteitsgebouwen, wat cafétjes, een supermarkt en twee bars zijn. Het is een soort eigen wereldje. Je bent zo dichtbij al je vrienden, dus het is heel makkelijk en toegankelijk om met elkaar een koffietje te doen, te koken of pres (=indrinksessie in t engels) te doen, aangezien je nooit langer dan 15 minuten van elkaar lopen bent. Een klein nadeel is dat niemand fietst hier. Je hebt twee opties om naar Brighton te komen: 7 minuten met de trein of 40 minuten met de bus. Alhoewel de trein- en busritten erg snel wennen, is het gek om niet gewoon even de stad in te kunnen fietsen. Vooral na uitgaan, wanneer de treinen niet meer gingen, was het soms even slikken dat je nog 40 minuten met de nachtbus naar campus terug moet. Maar aan de andere kant moet iedereen terug naar campus dus zit je met z’n allen dronken bovenin een rode dubbeldekkerbus (ja, ze hebben echt overal dubbeldekkerbussen hier!!), wat voor erg grappige gesprekken zorgt.

De woongebouwen op de campus doen erg denken aan de SSHN gebouwen. Kamers met een wasbak, een gezamenlijke badkamer en keuken. Ik zit in een soort huisje, waar ik met vier jongens woon. 3 Britse jongens en 1 Amerikaanse exchange student. Ik was even verrast toen ik erachter kwam dat er geen balans zit in gender, maar uiteindelijk was het helemaal niet erg aangezien al mn hg’s erg aardig zijn.

Dan even over het uni gedeelte. Ik volg hier drie vakken, allemaal in Media & Film studies gebied. Echt even wat anders dan antropologie dus. Bij een vak leerde ik hoe ik een camera moet gebruiken, hoe microfoons en licht werken en hoe je moet editen. Dit vond ik echt ontzettend interessant. M’n andere twee vakken waren wat theoretischer, maar nog steeds erg creatief. Ik had per week maar 7 uur dat ik naar de uni hoefde, wat ik soms wel erg weinig vond. Verder zijn ze erg vrij hier met opdrachten maken en aanwezigheid. Soms is dit fijn omdat de druk lager ligt, maar af en toe was het net iets té vrij (af en toe moet iemand gewoon even tegen me zeggen dat ik iets MOET doen).  

Dat ik erg weinig uni had, was best een uitdaging. Ik had soms zo veel vrije tijd (ook doordat ik geen werk had hier) dat ik even niet wist wat ik met mezelf aan moest. Gelukkig heb ik wel een leuke dansvereniging gevonden, namelijk burlesque! Verenigingen zijn sowieso best een groot ding hier, niet op de Amerikaanse frats en sororities manier, maar veel sportverenigingen en creatieve verenigingen. Ik had zelf een uur per week dansles en af en toe werd er een activiteit georganiseerd, zoals naar een queer strip- en paaldans club gaan, wat echt supervet was.  Daarnaast organiseerde de filmvereniging twee keer per week een gratis biosavondje op de campus, waar ik ook wel eens heen ben geweest. Sommige verenigen hebben zelfs elke week een standaard uitgaansavond en organiseren tripjes naar het buitenland, zoals de surfvereniging.

Qua vrienden haalde ik ze eigenlijk overal en nergens vandaan. Een vriendin en tevens mede-antro student Silvie zit ook hier in Brighton, wat erg fijn was, om zo’n vertrouwd gezicht af en toe te zien. Het leuke aan een Engelstalig land zitten is dat je heel makkelijk connecties maakt met de Britse studenten. Mijn vrienden zijn Britse mensen en international studenten. Het is bijzonder om vrienden uit allerlei verschillende landen te hebben, je leert zo veel van elkaar. Ik leerde mensen via m’n vakken, via uitgaan, via de dansvereniging, en heel veel via via kennen. Het is leuk om te merken hoe je in een relatief korte tijd een netwerk van mensen kunt opbouwen. Altijd iemand die je net ontmoet iemand anders die jij kent weer. Mijn advies is om niet te stressen als je ‘je mensen’ nog niet in week 1 of 2 hebt gevonden. Ik had tijdens de introductieweek nog niet per se mijn vrienden gevonden, maar gaandeweg valt alles op zn plekkie, echt :)

Brighton zelf is ongeveer even groot als Nijmegen. Ik vond dat persoonlijk heel fijn, omdat alles in de stad op loopafstand is en je zo snel de stad goed leert kennen. Brighton staat bekend als ‘queer capitol of the UK’ en als alternatief, en dat was zeker te merken. Ik voelde me zo snel thuis omdat er zo’n open, verwelkomende sfeer hangt waar iedereen geaccepteerd wordt. Dit was ook te merken in het uitgaansleven, ik kan nooit meer op dezelfde manier in Tappers staan, sjonge jonge. Ze hebben zo veel leuke clubs hier, met leuk interieur, leuke muziek en leuke mensen. Brighton staat namelijk ook bekend als stad van de live muziek. Elke avond was er wel een bandje dat optrad ergens. Zelfs in een club waar ik vaak heen ging hadden ze tot 1 uur ’s nachts een live band, waarna ze overgingen op een DJ. Daarnaast zijn er veel open mic avonden, waar ontzettend getalenteerde mensen de longen uit hun lijf zongen. Klein nadeeltje: alles is duur. Er is standaard een toegangsprijs van rond de 6 pond, de garderobe is 2 pond, een pint (die wel een flinke 473 ml is) is 6 pond. Maar eerlijk gezegd heb je die prijzen wel over als je zeker weet dat je een leuke avond gaat hebben. Hieronder wat sfeerbeelden van Brighton:

Omdat Brighton met de trein zo’n 1,5 uur van Londen zit, was ik ook regelmatig in Londen te vinden. Voor concerten, musea of kerstmarkten. Daarnaast heb ik een tripje naar Cambridge gedaan. Er is ook erg mooie natuur hier, zoals de Seven Sister Cliffs (i swear, Engeland is met veel dingen gewoon een geüpgradede versie van Nederland). Met kerst was ik in Schotland, namelijk Glasgow en Edinburgh. Ik raad echt aan om met Kerst en oud & nieuw in het buitenland te blijven. Het is zo vet om een keertje deze dingen te vieren met nieuwe vrienden op een nieuwe plaats. Sowieso is deze spontaniteit iets wat ik zo erg waardeerde hier. De meeste dingen die ik op een dag deed waren niet 2 weken van te voren gepland, wat ook wel eens fijn was.

Nu wil ik niet alleen maar een rooskleurig beeld scheppen. Ik wil zeker toegeven dat het af en toe ook best lastig was. Ik had niet per se heimwee naar thuis of mensen, maar het is wel pittig om in een compleet nieuwe omgeving te zijn zonder vertrouwde gezichten om je heen (behalve Silvie dan). Je moet stevig in je schoenen staan en zeker niet bang zijn om initiatief te nemen. Maar dat is juist ook het leerzame ervan. Je gaat jezelf af en toe echt flink tegenkomen, maar dat hoort er ook bij.

Al met al is mijn liefde voor Brittenland en de Britse mensen alleen maar gegroeid en ben ik erg dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren.

Cheers!

Liefs van Liesel

• Category: Groetjes uit