Week in het leven van: Noëlle
Lieve allemaal,
We zitten nog steeds in een gekke periode; een periode waarin ook ik veel te veel thuis zit. Laat ik het niet ontkennen, ik mis als geen ander de gezelligheid van de Umojakamer, de fysieke colleges, de borrels, de feestjes en eigenlijk alles wat eerst allemaal wel kon. Toch probeer ik ook te genieten van de kleine dingen. Het is een periode waarin ik tijd vind om oude hobby’s op te pakken, want naast studeren en bestuur, biedt het me de ruimte om zo nu en dan een gedichtje te schrijven, een aantal keer per week lekker te gaan sporten, en om soms uren in de keuken te staan om nieuwe gerechtjes uit te proberen.
Toch zijn tussen al deze zaken door de bestuurstaken nog altijd wel een groot onderdeel van mijn dagelijks leven. Want ondanks de moeilijkheden die corona met zich mee brengt, doen we ons best om de vereniging draaiende te houden. Om toch wat inzicht te bieden in wat ik in deze tijden eigenlijk allemaal doe als bestuurslid van Umoja wil ik jullie graag meenemen in een week in het leven van de penningmeester.
Ik kijk in mijn agenda om terug te zien wat ik afgelopen week allemaal heb gedaan. Laat ik beginnen bij de vrijdag, de leukste dag van de week . Afgelopen vrijdag, 7 februari, begon vroeg, veelte vroeg. Na een werkgroep van filosofie waar we anderhalf uur gediscussieerd hebben over erkenning van minderheidsgroepen in een multiculturele Nederlandse samenleving, was het tijd voor mijn eerste bestuurstaakje van de dag. Ik had een commissiegesprekje met de voorzitter van de lustrumcommissie. Na een hele weekplanning rijk aan commissiegesprekjes was dit een van de laatste. De commissiegesprekjes bieden inzicht in de situatie binnen de commissies. Het is fijn om te zien dat de actieve leden zo hun best doen en ik vond het bovenal leuk om veel mensen weer even gezien en gesproken te hebben. Na de werkgroep en het commissiegesprekje was ik klaar met studeren en bestuurszaken; het was tijd voor mijn weekend! Ik ben in de trein naar Nijmegen gesprongen. Na een paar dagen thuis voor de hond te hebben gezorgd, ben ik vanuit het station meteen richting Floor gefietst: tijd voor de vrijdag middag borrel! Helaas konden we niet met het hele bestuur fysiek aanwezig zijn. Toch was het wel fijn om iedereen van het bestuur, al dan wel online, even te zien en de week na te spreken. Nadat we wat beelden hadden opgenomen voor een promofilmpje voor de activiteit ‘Borrelend Bestuur’, was het tijd om even lekker te chillen. Onder het genot van een biertje, pizza en Floors vreselijke muzieklijsten (sorry Floor) kon het weekend goed van start gaan.
Die avond baalde ik als een stekker dat ik alweer om kwart voor negen naar huis moest, maar ik moet toegeven; zaterdagochtend was ik er wel blij mee dat ik het niet mega laat heb kunnen maken. Ondanks dat ik natuurlijk liever tot laat was blijven hangen, biedt de avondklok me wel gemakkelijk de mogelijkheid tot een goede nachtrust en een katerloze ‘day after’. Dat was wel even prettig, aangezien we met het bestuur hadden afgesproken om zaterdag de hele dag aan onze beleidsstukken voor de halfjaarlijkse ALV te gaan werken. Na een lange zoomsessie, veel pauzes en vijf koppen thee, hebben we het grootste gedeelte gelukkig wel afgekregen.
De rest van het weekend heb ik mijn bestuurstaakjes even kunnen laten gaan. Zaterdagavond was het tijd voor een huisavondje, en zondag was: SNEEUW! Zondag heb ik dan ook de hele dag lekker buiten in de sneeuw gewandeld, gesleed, veel kou geleid, een paar keer terug naar binnen gegaan voor warme chocolade melk, om vervolgens weer terug naar buiten te gaan voor een sneeuwballen gevecht.
Na een lekkere dag ontspanning was het weer maandag. Tijd om studie op te pakken en weer aan de slag te gaan met mijn bestuurstaakjes die nog op de to-do list stonden. Zo heb ik na een werkgroep van leerproject, me beziggehouden met de bestelling van de merchandise, het checken van de begroting van het congres en het verwerken van wat betalingen. Eind van de middag was er nog even tijd voor was sneeuwplezier. ‘S avonds hadden we een commissie-uitje met de acquisitiecommissie, waar ik met de online quiz voor het eerst in een half jaar tijd in de top drie was geëindigd (een hele prestatie).
Daar waar de maandag eindigde met een bestuursactiviteit begon de dinsdag met een bestuurstaak, eentje waar ik iets minder enthousiast van word: bellen met de Rabobank. Na een eindeloos gesprek en drie keer doorverbinden was gelukkig alles netjes opgelost en afgehandeld en kon ik tevreden mijn college ingaan. Hierna was het opnieuw tijd voor sneeuwpret. Een dag rijk aan sleeplezier, onder het genot van Glühwein, eindigde met de maandelijkse online borrel. Na een twee potjes online weerwolven, wat biertjes en wat kletsen was het fijn om de dag met wat leden en de rest van het bestuur af te sluiten.
Woensdag begon opnieuw vroeg. Om negen uur was het tijd voor de wekelijkse bestuursvergadering. Na het doorspreken van alle lopende zaken van Umoja ben ik naar Lot en Eva toegegaan om aan leerproject te werken. ’s Avonds zouden Lot en ik nog even naar de begroting van lustrum gaan kijken, maar na uren studeren en kletsen waren we de tijd en de avondklok compleet vergeten. Om iets voor negen ben ik naar huis toe gesprint en ’s avonds heb ik nog even met Anne gebeld om wat zaken rondom de sponsoring door te nemen.
Na een nacht bibberen met iets van -15 graden werd ik wakker in de veronderstelling dat ik heel veel moest doen die dag. Maar toen ik in mijn agenda keek stond er bijna niets. Ik zag op mijn lijstje staan dat ik nog een gedichtje zou schrijven voor de lustrumcommissie voor in de Almanak. Donderdagochtend was dan ook een mooi moment om hier even rustig voor te gaan zitten. Eind van de middag heb ik nog een college gevolgd en daarna was het tijd om te gaan schaatsen! ’s Avonds heb ik mezelf weer moeten teleurstellen tijdens de quiz met het commissie uitje met de sportcommissie. Een van de weinige dingen waar ik voor mijn gevoel wel een beetje algemene kennis over heb, is sport. Maar helaas, ik eindigde weer ergens onderaan terwijl Anne en Sophie voor de zoveelste keer in de top drie stonden. Laat ik maar toegeven, mijn algemene kennis is bagger en die van Soof en An is beangstigend goed.
De week ik voorbij gevlogen. Voor ik het weet was het opnieuw tijd voor de leukste dag van de week: de vrijdag! Na mijn laatste commissie gesprekje die ochtend en een vergadering met de sportcommissie die middag, was het weer tijd voor de vrijdagmiddagborrel en kon het weekend weer beginnen!
Als ik zo terugkijk op een week uit mijn eigen leven besef ik me dat corona veel invloed heeft op mijn dagelijkse bezigheden en vooral ook op de bestuurszaken. Het jaar is niet zoals ik had verwacht, maar binnen de beperkingen die er zijn maken we er het beste van! Ik geniet elke dag van de gezelligheid van de rest van het bestuur, en ik krijg veel positieve energie van het idee dat we elkaar binnenkort hopelijk weer allemaal kunnen gaan zien. Tot die tijd, hou je taai! Want terwijl ik dit schrijf en onder de dekens kroop, kon ik alleen maar denken; komend jaar biedt weer goede hoop!
Liefs, Noëlle