Een week in het leven van Sanne
Week elf van het jaar 2019, de week waarin Limburgs officieel als regionale taal wordt erkend, was een rustige week voor mij.
Ik probeer op dit moment mijn aandacht eerlijk te verdelen tussen het schrijven van deze terugblik en het knuffelen van mijn hond (een verdeling van ongeveer 30-70, waardoor dit langer heeft geduurd dan nodig was). In weekenden ben ik bijna nooit in Nijmegen, omdat ik het leuk vind om dan evenementen te bezoeken in andere steden of lekker bij mijn ouders thuis op de bank te hangen.
Maandagochtend sta ik vroeg op om de trein van 7:53 te halen (normaal gesproken ga ik zondag al naar Nijmegen, maar dat was deze week gedwarsboomd door een boom op het spoor). Deze blijkt niet te rijden door een storing, waardoor ik relaxt wakker kan worden en met mijn moeder mee naar Roermond kan carpoolen. Als daar de eerste trein ook uitvalt godver ik wat in mezelf, zet ik een vrolijke afspeellijst op om me van binnen warm te houden (want het is me toch flink koud) en stuur ik een berichtje naar mijn bestuursgenootjes of iemand de Umojakamer voor me open wil maken. Ik heb namelijk kamerdienst, maar ga het niet meer redden om deze om 10:30 te openen. Ik kom bijna een uur te laat binnen, zet wat muziek op, geef de visjes eten, de plant water en check mijn mail. In de pauze heeft de informele activiteitencommissie een eetpauze georganiseerd en is het gezellig druk, waardoor ik weer een stuk vrolijker word. Na de pauze hebben we een dubbel college voor leerproject 2, waarbij we het hebben over het bijhouden van een memoboek. Doordat ik het gevoel heb dat ik al een hele dag erop heb zitten is het grootste gedeelte van dit college aan me voorbijgevlogen en voor ik het weet zit ik in de bus naar huis. Hier zet ik de was aan, waarna ik onder het genot van een plaat van The Police een portie eten uit de diepvries tover. Zin om te koken heb ik écht niet meer. Daarna werk ik de laatste dingen aan de notulen van de halfjaarlijkse ALV uit en stuur ik deze naar de leden (dit met muziek en een grote mok drinkyoghurt). Voordat ik lekker op tijd (vóór 12 uur) mijn bed in duik chill ik nog even op Ellen’s kamer, waar Karlijn, Mika en Famke ook zijn. Wel zo gezellig, nog een Umojaan in huis :).
Dinsdag hoef ik niet naar de universiteit (wat ik dus ook niet ga doen). Ik sta rustig op, ga uitgebreid onder de douche, doe boodschappen, ga lekker lunchen en klets uitgebreid bij met Tessa bij Fika. Daarna check ik mijn mail, werk ik een paar puntjes van mijn to do lijstje af (zoals onder andere een pitch over mezelf schrijven voor arbeidsmarktoriëntatie, help) en werk ik nog even aan mijn essay voor literature review. Na het eten kijk ik een aflevering van een serie, waarna ik richting de mug fiets (ik woon echt 2 minuten lopen hier vandaan, maar het regende en ik wilde zo kort mogelijk buiten zijn) voor een fijne Umoja borrel! Deze hebben we nu al een tijdje niet meer gehad en ik geniet dan ook van de mensen om me heen (en van het feit dat Karlijn en ik het beste waren met Party&co).
Op woensdag gaat mijn wekker veel te vroeg en sta ik op voor een college van Marks over bronnenonderzoek om 8:30. Uit pure vermoeidheid vind ik alles wat hij zegt enorm grappig, wat het college een stuk leuker maakt (hij had een boomklem bij zich, je kunt het me niet kwalijk nemen). Na het college ga ik in de Umojakamer zitten (ofja, op de bank Joris in de weg liggen) waar ik heel productief wil zijn, maar waar mijn moeheid echt niet meewerkt. Daarom luister ik gewoon naar de gesprekken die er zijn en kijk ik vanaf 12 uur de Pinkpop perspresentatie. Het programma (hallo, kijk die zondag dan) zorgt ervoor dat ik weer een beetje energie heb voor het dubbele college arbeidsmarktoriëntatie dat die middag op de planning staat. Na dit college fiets ik naar huis, waar ik mijn mail check, een powernap doe en me omkleed voor Mengelmoes. We eten gezellig met het hele bestuur bij Annika en Emma en zorgen ervoor dat we energie genoeg hebben voor het feest met wat drankspelletjes (Anni en ik blijven deze avond nuchter, dus wij hebben bessensap). Om 22:00 stipt (of misschien iiiieeetsje later) staan we bij Brebl (Femke is er dan al omdat ze in de commissie zit) om de DJ’s van drankjes te voorzien en om de dansvloer alvast warm te dansen. Met een locatie als deze en een stortvloed aan opblaasflamingo’s is het gegarandeerd een geslaagd feest! Rond half 2 ben ik extreem moe en fiets ik samen met Hugo gezellig richting huis, waar ik in een heerlijke comateuze slaap ben gevallen.
Op donderdag heb ik de luxe om uit te slapen en rustig wakker te worden. Ik ontbijt (terwijl ik mijn mail check) en douche rustig, waarna ik check hoe Ellen’s avond is geweest. Ik lach veel te hard als Maud (die is blijven logeren) een samenvatting geeft van woensdagnacht, terwijl Ellen nog in slaapstand staat. Daarna ga ik naar de uni voor het moment-supreme van de interviewtraining, namelijk het afnemen van een proefinterview. Dit is pas om half 7 afgelopen, dus ik smeer snel een boterham als avondeten en zorg ervoor dat ik om 7 uur klaar zit voor de halfjaarlijkse ALV van Kompanio. We evalueren met alle aanwezigen hoe het afgelopen halfjaar verlopen is en geven het bestuur van Kompanio wat tips voor het komende halfjaar. Op de terugweg naar huis (en nog veel te lang daarna) hang ik gezellig aan de telefoon. Na een fijn gesprek duik ik vroeg mijn bed in.
Vrijdagochtend om 9:30 (eigenlijk om 9 uur, maar we hebben gisteren al besloten dat 9:30 ook goed is) staat de wekelijkse bestuursvergadering op de agenda. We hadden er deze ochtend geen super tempo op zitten, maar hebben in een acceptabele tijd alle belangrijke zaken besproken, waardoor ik thuis nog kon lunchen met restjes van het avondeten van dinsdag (heerlijk). Na mijn kamer schoon te hebben gemaakt en mijn mail te hebben beantwoord stap ik in de bus naar het station. Tijd om weer naar het zonnige zuiden (ook al regent het nu al het hele weekend) te vertrekken.