Een week in het leven van… Robin

Aarde aan alle Umojanen!

Het is tijd voor de jaarlijkse reeks aan “een week in het leven van…”, waar bestuursleden een kijkje in hun leven geven. Ik mag aftrappen en zal jullie meenemen in de week van vrijdag 3 tot en met vrijdag 10 februari. Lijkt natuurlijk een beetje raar om de week te beginnen op vrijdag, maar dat komt gewoon lekker uit met wat er allemaal gebeurd is in deze periode. Ik zal maar zo zeggen, geen pieken zonder dalen.

Nou goed dan, vrijdag. Vrijdag beschouw ik zelf altijd als zondag. Op die dag heb ik geen college en kom ik bij van de week ervoor. Deze vrijdag trok ik mijn al uitzonderlijk lang ochtendritueel door om de hele dag te vullen. Want dat vind ik het aller fijnst, als ik de tijd heb het volledig te verspillen aan ontspanning en rust. In de avond had ik een feestje in Renkum, een dorpje tussen Wageningen en Arnhem. Het was in een oude school die nu gebruikt wordt als antikraak. Hier ben ik al een aantal keer geweest maar het blijft magisch om een basisschool binnen te stappen met een biertje. Na flink wat potjes stressbal en beerpong was het tijd voor verstoppertje, je bent nou eenmaal in een school! De uurtjes verstreken en om vijf uur was ik het zat (en tevens zat). Ergens op de grond, omringd door kussens matjes en dekens heb ik mij genesteld om de volgende dag wakker te worden met een kopje koffie :). Het leven is goed!

Zaterdag was een beetje een herhaling van vrijdag, eerst lang en moeizaam uit de voeten komen om uiteindelijk weer tot diep in de nacht door te gaan. Zaterdagavond hadden we met ons huis (ik woon met 10 anderen) eerst een kijkavond. Persoonlijk vind ik kijkavonden echt vreselijk, maar gelukkig mijn huisgenoten ook. Meestal gaat het van ”dus iemand een biertje” en voor je het weet ben je aangeschoten. Na de kijkavond (en hevig discussie wie ons nieuwe huisgenootje moest gaan worden) was het tijd voor huisavond. We hadden wat oud-huisgenoten uitgenodigd om mee te doen. Eerst een friettafel, daarna drankspelletjes, dansje doen door het huis en ten slotte de stad in. Highlight van de avond was bij verre weg Thijs die een ijscake doormidden slaat, zie foto.

Het allerleukste in de stad vind ik de muziek, nee grapje… maar wat ik wel heel leuk vind is hoe drama altijd als een sausje over de hele avond gegoten wordt – smullen. Je weet dat het tijd is om naar huis te gaan als je flink gestikt bent in de rookmachine van de Regenboog!

Zondag was een wellbeing dagje: Ik heb huishoudelijke taken gedaan, met Jeroen gewandeld in de Ooijpolder en nog een tekst gelezen voor studie. Heel ontspannend dus. Daarom schakelen we door naar maandag. Maandag begon de – italiaanse – wrap week en na het lezen van een tekst huppelde ik naar de albert heijn om in te slaan. Voor mij als penningmeester is de wrapweek altijd een soort spelletje om precies in te schatten hoeveel er wordt gegeten, wat er moet ingekocht worden en of de wraps niet te goedkoop of te duur worden. Een hele week lang probeer ik dat balans te vinden door steeds inschattingen te maken. Het belangrijkste van het zijn van een penningmeester is dan denk ik ook wel het kunnen maken van deze inschattingen. Iedere wrapweek voelt dan als een test om te kijken of ik dat steeds beter kan. In de middag heb ik nog een tekst gelezen en bestuurstaken gedaan zoals het maken en goedkeuren van begrotingen.

Weet je wel, die filmtrope waar twee mensen in een kano op een waterval af varen en langzaam herres uitbreekt? Nou dat was dinsdagochtend. Zoals iedere dag was ik lekker aan het mediteren, helemaal in mijn element en ik doe mijn ogen en zie een berichtje: “:(, ik moet thuisblijven heel kut”, Roosmarijn heeft corona….

Dat is ook bestuur, dat ineens alles anders loopt en je flexibel moet worden. Het startschot was gegeven! De boodschappen voor de wrapweek lagen bij Roosmarijn thuis en aangezien ik het dichtst bij haar woon ging ik snel langs, al bellend met Marijn hoe we de dag gingen invullen. Snel boodschappen gedropt op de UK naar college, te laat :(. Hop hop hop, het is de kleine pauze dus snel snijden zodat alles klaar staat voor later. Gelukkig konden Richelle en Linde mij helpen, anders had ik het echt niet gered. Na het college had de formele activiteiten commissie een lezing georganiseerd. Uit praktische overwegingen ben ik in de UK gebleven om de wrapweek te regelen terwijl Marijn bij de lezing was. *zucht* gelukkig, even in rustigere vaarwateren. Na de pauze had ik met Evelien een fijne wandeldate over de campus ;). Daarna heb ik nog de boekhouding gedaan en de vergadering voor de dag erop voorbereid. In de avond was de kroegentocht, en oh my het was gezellig! Eerst naar Tierney’s, de Deut, van Deelen en tenslotte naar Tappers. Maar daar eindigt het niet lieve lezers, nee nee. Want ik had de smaak te pakken en dat is zeldzaam want uitgaan is echt niet iets voor mij. Voor mij is uitgaan alleen leuk als de groep leuk is (<3 Umoja) en als ik net te diep in het glaasje heb om pop top te vinden. Holadijee op naar de TKB! En dan plots is het moment daar, je kijkt om je heen: Alles stinkt en je bent iedereen kwijt, “hoe laat is het precies”… Tijd voor FEBO. Want drie keer raden wie daar is? Uiteraard staan er nog wat Umojanen te twijfelen of het dan nu echt de tijd is om naar huis te gaan. Als één van de laatste gaan Floortje, Jeroen en ik naar huis. Maar wacht, sidequest, Floortje komt er bij haar fiets achter dat ze haar sleutel kwijt is… Tja, sta je dan. Dus wij terug naar de cafés waar we zijn geweest op zoek naar een sleutel. Tevergeefs. Ik wens Floortje en Jeroen nog veel succes en krabbel de Daalseweg weer op om dromenland te bezoeken.
 
* schrikt wakker* Hoe laat is het???? Kwart over 9, shit. Bestuur Vergadering is al om 10:00 en daar heb ik zo geen trek in. Maar ja, zit niks anders op dan haast maken want Marijn de almighty voorzitter staat er op. Met een hoofd die voelt als een gebruikte mop, halsoverkop op weg naar de job. Met Roosmarijn aan de lijn (via Zoom) was de vergadering toch best snel en fijn. Door het even door te drukken konden we toch gezamenlijk over onze ellende heen komen en hadden we een fijne effectieve vergadering. In de avond had ik met Evelien afgesproken om lekker te gaan uiteten maar aangezien zij haar eerste werkdag had en ik volledig uitgeblust was zijn we niet verder gekomen dan mijn bank. Na vele twijfels over duurzaamheid en ethiek hebben we toch besloten om maar eten te bestellen, (shameless promo, als je besteld, bestel dan via sponsorkliks, thankssss). Tevree en voldaan heb ik die nacht mijn ogen dicht gedaan.
 
Donderdag is mijn kamerdienst in deze periode. Dit betekent dat ik de kamer moet openen rond 10en en sluiten na 16en. Ook wordt er verwacht dat je in ieder geval in de pauzes in de UK bent. Aangezien Marijn en ik de enige waren deze week die naar de uni konden komen zijn we lief voor onszelf geweest en de afspraken omtrent de UK eerder als richtlijnen beschouwd. Tussen mijn college in de ochtend en in de middag was ik nog druk bezig met de wrapweek. Op zo’n moment kan ook weer die flexibele houding van je verwacht worden. Ik had een verkeerde inschatting gemaakt en we hadden te weinig wraps, dus in de pauze nog snel naar de Aldi geracet om ingrediënten te halen. Zo ineens moeten schakelen kan eerst heel vernauwend voelen maar maakt het bestuursleven ook zo veel interessanter. Je probeert altijd alles zo goed mogelijk voor te bereiden, maar zo werkt het gewoon niet. Het maakt je zowel anticiperend als flexibel en dat zijn skills waar je de rest van je leven baat bij hebt. Ik was na dinsdag woensdag donderdag hollen helemaal op. Verder heb ik die avond niks meer gedaan en ben lekker vroeg gaan slapen.
 
Toen was het cirkeltje al weer rond. Vrijdag was net als de week erop een dag om te ontspannen, een wellbeing dagje. Mediteren, teksten lezen, het huishouden en een stukje wandelen brengt me weer in staat om de week erop het allemaal weer opnieuw te beleven. Zoals ik zij, geen pieken zonder dalen. Voor mij is dit heel belangrijk, want als je wil kan je iedere seconde van je dag week maand of jaar vol plannen. Maar wil je dat echt? Ons speerpunt is welzijn en dat neem ik aan als heilig. Ik zou niet een bestuursjaar kunnen doen zonder ook mijn rust te nemen. Met mijn moeder en broertje ging ik dan ook deze dag naar een klankschalenconcert, ook wel een resonantie sessie genoemd. In een oud kerkje lig ik met een kleine groep mensen op een matje in een cirkel. Binnen in de cirkel liggen allemaal instrumenten van over de hele wereld: een didgeridoo, een sjamanentrommel, klankschalen, castagnettes, een hangpan (zoek maar op, is echt amazing) en alle andere toeters en bellen. Een ouder hippie koppel loopt rond in de cirkel met de instrumenten terwijl zij mongools zingen, chanten en dierengeluiden maken. Zo vult de ruimte zich met allemaal hele fijne geluiden waar ik volledig in kan verdwijnen. Echt een top einde van mijn week. Daarna port drinken met mama
 
Liefs Robin
ps, sorry voor de karige hoeveelheid foto’s. Ik vergeet dat altijd…