Bestuursblog Tessa
Vandaag zit ik in de bus op de terugweg van Brussel met een groep vriendinnen, vanavond heb ik nog een concert en morgen is alweer de bestuurswissel. Jeetje, wat een drukte. Maar klagen mag ik niet, het is stiekem wel fijne drukte. Met positieve kriebels in mijn maag blik ik terug op de laatste twee maandjes van het collegejaar. Het waren drukke maanden, dus inhouden met schrijven zal me niet lukken. Hou je het nog eventjes met me vol?
We begonnen de maand mei in een knus hostel in Bratislava op de reis. Met een groep Umojanen hebben we de hele week door de stad gestrompeld, vreselijk goedkope vintagewinkels leeggeroofd, ons meest sportieve beentje voor gezet tijdens het raften, maar vooral de hele week ontzettend genoten. Wat ik het leukste vond aan deze reis is dat de groep zo goed mengde; in de meest willekeurige groepssamenstellingen liepen we door de stad, gingen we uit eten, of keken we tussen alle planning door nog even Game of Thrones (nog steeds in shock).
De week na de reis was ook weer lekker druk. Op dinsdag vond de
maandelijkse borrel in Café de Mug plaats en op woensdag genoten we van de ijsjespauze
van de informele activiteitencommissie én de kledingruil, in het teken van
duurzaamheid. Op woensdag hadden we met het bestuur een VVA (Vrienden Van
Aquino) -borrel, waar alle besturen van de verenigingen die voorheen in de
Thomas van Aquino straat waren gevestigd, samen de nodige biertjes nuttigden en
spelletjes speelden.
Op donderdag was het LaSSA congres in Amsterdam,
om vervolgens een weekend lang van hot naar her te rennen tijdens de Batavierenrace.
Ikzelf was dit weekend helaas ziek, en kon dus (ondanks mijn geweldige
training) niet meerennen. Desalniettemin scheen het een heerlijk weekend te zijn
geweest, ik ben trots op alle Umojanen die zo hard hun best hebben gedaan!
In de derde week van mei vond de tweede versie
van s-cape plaats. Terwijl ik in de Sjors en Sjimmie een blik om me heen wierp,
constateerde ik tevreden dat iedereen vrolijk (misschien lichtelijk
aangeschoten) aan het dansen was en ik besloot me bij deze gezelligheid te
voegen. Als bestuurslid zat deze week voor mij vol met vergaderingen, van het
plannen van een congres met Studievereniging Mundus, tot het schrijven van een
draaiboek in Utrecht voor de LaSSA, tot de wekelijkse vergadering met mijn
eigen bestuur: er werd me een potje hard gewerkt. Toch vond ik dit deze week totaal
niet vervelend, ik besefte me immers dat het slechts een kwestie van aftellen
was tot ik geen bestuur meer zou zijn, dus ik moest en zou van de laatste taken
genieten nu het nog kon.
Op vrijdagochtend om 8.45 stond ik met drie andere Umojanen klaar op het kruispunt van de Oranjesingel voor de Waalbrug, in een poging om al liftend Nijmegen uit te komen. Tijdens het LaSSA Liftweekend deden twintig antropologen uit heel Nederland een wedstrijd tegen elkaar, om als eerste Hannover te bereiken. Emma en ik hebben in welgeteld zeven auto’s gezeten, waarin we in ons beste Duits (dat is dus niet zo heel best) geprobeerd hebben om te communiceren met de chauffeurs. Op zaterdag hebben we met alle antropologen onze kroegentocht onderbroken om het Songfestival te kijken (Go Nederland!), om op zondag met een brak hoofd de trein terug naar Nijmegen te pakken.
Na het weekend kom ik – ondanks mijn
vermoeidheid – vol energie aan op de uni. Deze week zal namelijk het MiOS
congres plaatsvinden, waar ik samen met de rest van de commissie het hele jaar
aan gewerkt heb. Voor mijn gevoel moet er deze week nog veel gebeuren, dus dat
wordt even aanpoten. Voordat het echter zover is, hebben we op dinsdag eerst
nog een ALV van de koepelvereniging (SOFv), waarna we ons naar het theatercafé
begeven voor weer een editie van Umoja’s Got Talent. Met het bestuur hebben we –
geheel volgens eigen traditie – een rap geschreven (alles Umoja, alles Umoja,
prr prr ey ey).
Op donderdag is het dan wel zover, ik word vroeg wakker en begeef me naar de uni. Gelukkig is het congres tot in de puntjes gepland, waardoor ik niet veel stress ervaar. Het was een groot succes, met ontzettend interessante lezingen en workshops. Na een koud biertje in de zon begeef ik me met een tevreden gevoel weer naar huis.
Dit weekend is het beleidsweekend, waarbij we met het huidig bestuur én het kandidaatsbestuur een weekend bij mijn ouders doorbrengen om de inwerking te beginnen. Vooral voor het XIVe kandidaatsbestuur is dit weekend hard werken, maar we doen ons best om het tussendoor ook gewoon gezellig te maken en brengen gelukkig ook veel uurtjes met een biertje (en een beetje Smirnoff Ice, sorry nog) in het tuinhuis door.
Achtentwintig mei, het begin van een nieuwe week, het symbolische einde van het collegejaar. Of nouja, eigenlijk zijn er nog meer ‘laatste’ activiteiten op komst, maar voor ons als bestuur voelt dit als een soort afsluiting. Vandaag is namelijk de laatste borrel van het jaar, tevens de laatste borrel die ik tot februari kan bijwonen. Het thema is ‘Zomerborrel’ en de eigenaresse van Café de Mug heeft speciaal voor ons drie zomercocktails ontworpen. Naarmate de avond vordert verplaatsen we met een grote groep Umojanen de gezelligheid naar de Molenstraat, om het feestje nog even voort te zetten. Deze laatste weken ben ik ontzettend druk met deadlines van de uni, het inwerken van Mika en daarnaast mijn bestuurstaken afronden, maar gelukkig kan ik er dit Hemelvaartweekend nog even tussenuit. Op donderdagochtend om 07.30 zit ik in de trein op weg naar Maastricht, om een weekend lang te feesten op mijn favoriete toernooi van het jaar.
En dan zijn we toch echt hier aangekomen. De week met de laatste Umoja-activiteiten van het jaar (dit keer écht). Op dinsdag helpt het huidig bestuur en het kandidaatsbestuur mee bij de matchingsdag van CAOS, waar ik alvast een blik kan werpen op de (hopelijk) toekomstige Umojanen. Dinsdagavond is het alweer tijd voor het eindfeest: los in het sprookjesbos. We hadden met het bestuur al aan het begin van het jaar het idee om een keer samen te eten en te borrelen met de feestcommissie, bij het laatste feest is dit dan tóch eindelijk gelukt (planning jongens). Door de heerlijke stortregen kwamen de meeste mensen wat later aan op het feest, maar dat mocht de pret zeker niet bederven. Op woensdag zit ik namelijk met een enigszins brak hoofd bij de goedkeurings ALV. Hier presenteerde het kandidaatsbestuur hun beleidsvisie, waarna deze is ingestemd (jeej!). ’s Avonds kijk ik met Deedee de Bachelorette, maar ik duik vroeg mijn bed in. Op donderdag vond de eind barbecue en loterij-trekking plaats. Net als elk jaar was de barbecue ontzettend goed bezocht, wij hebben er in ieder geval (op enkele melodramatische “Omg help onze laatste activiteit als bestuur!?!?!” kreten na) ontzettend van genoten. Op deze avond hebben we als bestuur alle commissies kunnen bedanken voor hun fantastische inzet, waarmee het jaar toch echt afgelopen was.
De laatste weken had ik iets meer tijd voor mezelf. Het inwerken van onze opvolgers ging door, wij vergaderden nog trouw elke week en naast alle bestuurstaken die ik moest afronden had ik óók nog deadlines. Maar ik heb ook volop genoten van de zomer en de vrije tijd. Op 18 juni was er de ‘dag van het studentenbestuur’, waar wij middels een borrel en een hilarische cabaretvoorstelling bedankt werden voor onze inzet van het afgelopen jaar.
Op 19 juni trad ik af als voorzitter van de LaSSA en gaf ik het stokje door aan een bestuurslid van Djembé Utrecht. Op donderdag 20 juni was de SOFv BBQ, waar we met alle bestuursleden van Nijmegen hebben kunnen bijpraten over het jaar en waarna ik met een veel te hoog alcoholpromillage in de TKB ben beland (shoutout naar Jorrit).
Op vrijdag draai ik mijn allerlaatste kamerdienst ooit (snik) en neem ik Mika mee op sleeptouw langs alle kroegen waar ik contact mee heb. Op maandag vertrokken we naar Brussel en daarmee zijn we weer bij het begin van mijn verhaal aanbeland.
Nu zit ik hier, in de Flixbus, inmiddels op de A50 ter hoogte van Den Bosch, met een gek gevoel in mijn maag. Morgen is het dan toch echt afgelopen, dan wisselen we als bestuur. Ik heb ontzettend zin in de zomervakantie, wanneer ik geen verplichtingen meer heb. En toch weet ik nu al dat ik het hier vreselijk ga missen. Niet alleen het bestuur, maar ook de gezelligheid die jullie mij hebben gebracht.
Lieve Umojanen, bedankt voor een heerlijk jaar.
Liefs, Tessa