Bestuursblog Famke
Lieve Umojanen,
Ik mag als eerste jullie een kijkje geven in het leven van het bestuur van de mooiste studievereniging van Nijmegen. Het is gelijk een heerlijk drukke periode, waarbij de constitutieborrels en deadlines ons om de oren vliegen. Zittende in de trein terug naar mijn geliefde Groningen is het tijd om te reflecteren op alweer de eerste twee maanden van dit collegejaar. Deze gingen, zoals jullie vast wel hebben gemerkt, sneller voorbij dan de buschauffeur van lijn 10 als je hem nodig hebt. Dus ga lekker zitten, pak wat warme chocolademelk (met slagroom uiteraard) en blik nostalgisch met me mee terug naar de hoogtepunten van afgelopen maanden terwijl we zuchtend uit het raam kijken.
Nog voordat het collegejaar begon ontmoette ik het overgrote deel van de nieuwe eerstejaars op het introductiefestival. De rest van de introductie heb ik helaas moeten missen omdat ik te druk bezig was met cocktails drinken in beachclubs op Bali. Een zwaar leven, ik weet het. Gelukkig hadden mijn lieve bestuursgenootjes een foto van mijn hoofd geprint zodat mijn hoofd al een beetje bekend was onder alle nieuwe eerstejaars. Ik was dan ook enorm blij om het weekend van de introductie nog even mee te pakken en door een zware jetlag zag ik er niet alleen net zo moe uit als de rest, maar had ik ook nog de schorste stem van iedereen (als dat geen bewonderingswaardige prestatie is dan weet ik het ook niet meer).
Toen alle introductiekindjes bezig waren met een weekje lekker bijkomen en uitbrakken mochten wij als bestuur aan de slag met het schrijven van ons beleidsplan. We hebben in deze week meer tijd in de UK doorgebracht dan een gemiddelde Umojaan in drie maanden tijd doorbrengt, maar gelukkig waren er genoeg gezellige momenten met zijn allen tussendoor zodat ik mijn bestuursleden alleen maar kon missen in het weekend wat hier op volgde.
In de eerste week van de colleges hielden we een commissiemarkt, om uitleg te geven over de commissies die Umoja heeft. Leden konden zich hier alvast inschrijven voor een commissie naar keuze en we hebben kort hierna met alle liefde de nieuwe commissies gevormd. Na de markt kon iedereen ’s avonds door naar de welkom thuis borrel, waar Umojanen elkaar eindelijk weer konden omhelzen na een lange zomervakantie. De opkomst was hoog, de verhalen waren sterk en het bier vloeide rijkelijk: de borrel was geslaagd.
Een paar dagen later hielden we al onze eerste ludieke actie: verwelkom de nieuw Umoja huisdieren! We waren erg enthousiast om onze nieuwe beestjes aan iedereen te laten zien en de nieuwe takkies werden dan ook vol liefde ontvangen. Inmiddels zijn Kees, Riet, Groot & Woody niet meer weg te denken uit de Umoja kamer en spray ik met liefde elke kamerdienst hun habitat vol met water (dit vinden ze zo leuk dat ze gaan dansen, komt dat zien!).
Toen was het alweer tijd voor de het after introfeest: we gingen gezamenlijk vol gas in onze badjas dansen op wat fijne muziekjes om de intense introductiemomenten nog even her te beleven. Alle papa’s en mama’s waren klaar om hun kinderen het nest uit te gooien en vierden dit nog een laatste keer in de Stretto. Voor ons was de avond extra intens: de avond ervoor hielden we onze eigen constitutieborrel, die, voor sommigen meer dan anderen, lichtelijke gevolgen hadden voor onze staat van zijn. Als echte strijders hebben we ondanks dit kleine struikelblok gefeest tot in de late uurtjes.
Op 18 september was het in de pauze tijd om wafels te eten voor het luttele bedrag van 50 cent en hier werd dan ook zeker gebruik van gemaakt. Persoonlijk ben ik enorm fan van de wafel-bessen-slagroom-aardbeien-hagelslag combinatie en ik zou liegen als ik zei dat dit mijn dag niet een stukje beter heeft gemaakt. De rest van de week zong ik dan ook nog liedjes uit de door de informele activiteitencommissie zorgvuldig samengestelde wafel-afspeellijst.
De laatste week van september sloten we goed af met een lezing voor de PAX vredesweek. Thomas van Gool kwam ons vertellen over zijn ervaringen als programmamedewerker in het Midden-Oosten, wat zorgde voor een goed ingevulde pauze. Een dagje later gingen we van prachtige pauze’s naar pareltjes van pitchers tijdens de PitcherParty met als thema Blacklight Beauty. Alle aanwezige leden, in het specifiek de feestcommissie, hebben hier met een gezicht vol neonkleuren de voetjes van de vloer gedanst.
Zoals al genoemd mag ik overigens schrijven over een van de drukste periodes die we hebben: het constitutieborrel seizoen. Alleen al door dit fenomeen is een bestuursjaar een jaar om nooit te vergeten, en als cultureel antropoloog in spé valt er genoeg te observeren in deze wonderlijke wereld. Als secretaris mag ik ons bestuur lekker elke avond rond 20:00 inschrijven en het gastenboek vol kladderen met de gekste en liefste teksten om nieuwe besturen te feliciteren met hun aanstelling. De borrels zijn altijd erg gezellig en de ideale plek om te netwerken met je medestudentbestuurders. Door heel september en oktober heen zijn we dan ook naar zo veel mogelijk van deze borrels geweest, wat leidde tot enorm gezellige en lichtelijk uitputtende roosters voor ons vieren.
Oktober was, met het zicht op de tentamens, een vrij rustige maand qua activiteiten. We begonnen de maand natuurlijk weer met een borrel, dit keer een huisdierenborrel waar iedereen een foto van zijn geliefde beestje mocht meenemen. Ook maakten we hier de namen van onze wandelende takken bekend. Hoewel het weer veel te wensen overliet, hebben we een gezellige avond gehad met de aanwezige Umojanen. Na afloop van de borrel gingen we als bestuur nog even lekker gezellig door naar een paar constitutieborrels.
In het midden van een heerlijke wrapweek (met als thema: Groen moet je doen!) was het ook tijd voor onze beleids-ALV. Hierin legden we ons beleidsplan vol goede moed aan de leden voor, zodat er opmerkingen over gemaakt kunnen worden en er kritiek (maar natuurlijk ook complimentjes) gegeven kan worden. We waren dan ook vol blijdschap en opluchting gevuld toen ons beleidsplan unaniem werd ingestemd: we did it!
Om vlak voor de tentamens toch nog even gezellig iets samen te doen ploften we met zijn allen op banken neer in het Spinoza om onder het genot van snacks en alcoholvrije drankjes (we moesten de hersencellen immers even opsparen) te kijken naar Ratatouille. Een waar meesterwerk, daar hoeft niet over gediscussieerd te worden. En oh, wat voelde het fijn, om nog even ontspannen te zijn.
In de laatste helft van oktober werd het dan toch tijd om een keer de boeken in te duiken: de tentamens naderden met enorme snelheid. Geen rustige weken voor de studenten dus, maar wel voor Studievereniging Umoja: de commissies leggen hun werk op een laag pitje om te kunnen strijden voor hun ECT’s en zo hier en daar komt een verdwaalde Umojaan zo de UB uit de Umojakamer in stamelen, zoekend naar een kopje koffie en wat geruststelling van ons dat wij ook nog niet zo bizar ver zijn in het leerproces voor het tentamen dat overmorgen al gemaakt moet worden.
Voor iedereen die het tot het einde van de tentamenperiode en van dit blog heeft gemaakt: I applaude you. Ik hoop dat jullie allemaal net zo van de afgelopen twee maanden hebben genoten als ik heb gedaan! De tijd vliegt echt voorbij maar ik heb heel veel zin om nog van alles wat komen gaat in dit bestuursjaar te genieten. Mocht je nog vragen hebben over hoe het is om een bestuursjaar bij Umoja te doen of wil je gewoon even kletsen over het bizarre fenomeen van constitutieborrels? Kom dan vooral gezellig langs in de Umojakamer, dan zet ik een kopje thee.
Liefs,
Famke Reidinga