Groetjes uit: Kanifing, Gambia
Deze keer de groetjes uit The Smiling Coast of Africa, Gambia! Voor wie niet weten waar dat precies ligt; Gambia is een klein land in West-Afrika, volledig omgeven door Senegal. Na mijn bachelor CAOS wilde ik, Else Giesbers, me meer gaan focussen op migratie issues en ben ik begonnen aan de master Human Geography – Migration, Globalisation and Development. In oktober wist ik alleen nog dat mijn onderzoek iets te maken zou hebben met migratie en West-Afrika. Toen mijn scriptiebegeleider vroeg waar ik onderzoek wilde doen, en ik zei dat ik eigenlijk geen idee had, raadde hij me aan om naar Gambia te gaan. Dus zodoende ben ik begin maart afgereisd naar Gambia voor een onderzoek en stage, en dat is (so far) een hele goeie keuze geweest.
Al moet ik zeggen dat vlak voordat ik naar Gambia ging, ik niet zo goed wist of ik kriebels in mijn buik voelde omdat ik er zo veel zin in had, of dat ik misselijk was van de spanning. Nou, eenmaal in het vliegtuig overheerste de misselijkheid vroeg ik me toch echt af waar ik in hemelsnaam aan was begonnen.. Gelukkig zag ik op het vliegveld meteen iemand met een papiertje met daarom mijn naam staan (was ook niet zo heel lastig op zo’n klein vliegveld) en hadden we het hostel redelijk snel gevonden. Toen het me was gelukt geld te wisselen en een Gambiaanse sim-kaart en water te kopen, vond ik dat de eerste dag redelijk geslaagd was. De volgende dag leerde ik mijn collega’s kennen, zakte mijn misselijkheid en voelde ik me al snel op mijn gemak. Natuurlijk bleef ik me in het begin wat onwennig voelen en had ik het gevoel dat iedereen naar me keek (wat waarschijnlijk ook wel zo is), maar nu voel ik me helemaal op mijn gemak hier. Ik heb een Gambiaanse naam (Fatou) en wanneer ik tegen taxichauffeurs zeg dat ik de seven-seven wil (de lokale prijs) in plaats van de towntrips (de dure taxi’s) hebben mensen door dat ik hier al wat langer ben en is iedereen erg geïnteresseerd in wat ik hier dan doe.
Dat ik me zo op mijn gemak voel komt vooral omdat de mensen (over het algemeen) extreem aardig en gastvrij zijn. In het begin moest ik er erg aan wennen dat iedereen ‘Hello how are you’ tegen me zei maar nu doe ik het zelf ook. Eerlijk gezegd kan het soms wel vermoeiend zijn wanneer iedereen tegen je praat (vooral wanneer de derde persoon die dag vraagt waarom je nog niet getrouwd bent en dat ze wel een Gambiaanse man voor je kunnen vinden), maar ik word er steeds beter in dit soort onderwerpen te vermijden. Soms loop ik wel tegen cultuurverschillen aan. Zo zei iemand ‘I miss you’ tegen mij toen ik hem een dag niet had gezien, waarop ik tegen hem zei dat hij niet moest overdrijven. Hij bedoelde hier echter wat anders mee dan ik dacht. Het blijkt dat in een van de lokale talen ‘I miss you’ hetzelfde is als ‘I did not see you’. Ook had ik in het begin wat moeite met mijn vegetarische eetpatroon uitleggen. Toen ik ergens zei dat ik geen vlees at, kreeg ik kip voorgeschoteld. Omdat ik het te beschamend vond niets te eten, heb ik toch maar een paar hapjes genomen. Nu leg ik het op een andere manier uit en zeg ik heel duidelijk dat ik geen dier wil eten. Als mensen vragen waarom niet, zeg ik dat het voor mijn religie is. Wanneer ik dat zeg, vindt iedereen het namelijk prima en proberen ze mij niet meer te overtuigen toch vlees te eten. Toen ik een week in een klein dorpje bij een familie thuis woonde, heb ik me op heel wat momenten erg onwennig en ongemakkelijk gevoeld. Ik was daar samen met een jongen van mijn stage (waardoor iedereen dacht dat ik zijn vrouw was) en hij beval zijn zusje om alles wat we nodig hadden (van water tot een lepel) voor ons te halen. Omdat (behalve mijn collega) bijna niemand Engels sprak, was ik heel erg afhankelijk van hem en zijn familie. Daar merkte ik dat ik nog meer op mijn vrijheid gesteld ben als dat ik dacht en ik was dan ook heel blij toen ik weer in de stad was en kon gaan en staan waar ik wilde.
Het werken op stage gaat heel anders dan ik werken in Nederland gewend ben. Iedere ochtend ga ik rond half 10 naar het kantoor, en dan ben ik vrijwel altijd de eerste die daar aankomt. De rest komt ergens tussen 11 en 1 binnen (of helemaal niet) en eenmaal daar moet ik zeggen dat we niet erg productief zijn. Er is geen internetverbinding en de stroom is ook niet altijd aanwezig, dus we kletsen vooral erg veel. Dat maakt het wel erg gezellig! Op mijn stage ben ik bezig met Tesitoo, dat is een website en app, waarop boeren hun producten kunnen aanbieden zodat mensen het online kunnen kopen. De meeste boeren gaan iedere dag naar de markt, maar omdat het aanbod vaak groter is dan de vraag (en weinig mensen een koelkast hebben) bederven veel producten voordat ze verkocht worden. Hopelijk kan dit platform boeren helpen om meer inkomen te genereren.
Mijn onderzoek heeft niet direct te maken met mijn stage, maar vaak ontmoet ik mensen tijdens mijn stage die me met mijn onderzoek kunnen helpen. Voor mijn onderzoek kijk ik naar de rol die de culture of migration heeft in het leven van vrouwen die in Gambia blijven, maar ook hoe de vrouwen de culture of migration in stand houden. In dit onderzoek voel ik me net een ‘echte’ antropoloog. Ik praat met vrouwen over hun ervaringen, maak aantekeningen en wanneer ik thuis kom, probeer ik mezelf zoveel mogelijk informatie te herinneren en alles op te schrijven. Ik heb al veel interessante verhalen gehoord; van vrouwen die de kans krijgen zelf te werken nu hun man weg is tot vrouwen die niets meer van hun man hebben gehoord sinds dat hij weg ging (alleen een verzoek tot een scheiding).. Hoe dan ook, iedereen heeft er een mening over en kent wel mensen die zich ergens anders bevinden.
Ondanks dat het soms lastig is weg te zijn van huis, vliegt de tijd. Ik leer hier erg veel; over de Gambiaanse cultuur maar ook over mezelf. Dingen die in Nederland erg vanzelfsprekend lijken (zoals naar school gaan maar ook stroom en een wasmachine) zijn niet overal aan de orde van de dag. Gambia is echt een fijn land; het eten is lekker, de mensen zijn echt heel vriendelijk en ik ben wekelijks op het strand te vinden (waar de zonsondergang echt geweldig is). Ondanks dat ik zeker weet dat ik blij ben als ik weer op Nijmeegse bodem sta, geniet ik nog volop van de gezelligheid hier!
Jarama, en de balde
(dankjewel, tot snel)
Else
