Groetjes uit: Athene, Griekenland
Op het moment van schrijven ben ik helaas alweer terug van het prachtige Griekenland, maar desalniettemin wil ik mijn geweldige ervaringen graag met jullie delen.
Mijn naam is Isa Corbeek en ik ben vierdejaars CAOS student. Het begon allemaal op 12 september 2017 toen ik naar Athene vertrok om eerst twee weken, samen met mijn vriend, wat Griekse eilandjes te bezoeken. Ik was al eerder op Griekse eilanden geweest dus de schoonheid van deze eilanden verbaasde mij niet. September is echt ideaal om de eilanden te bezoeken; het is nog steeds heerlijk warm weer maar de toeristen zijn al grotendeels vertrokken, waardoor de prijzen flink dalen en de eilanden niet overbevolkt zijn. We hebben in die twee weken Andros, Mykonos, Delos, Paros en Anti-paros bezocht, ook wel de cycladen genoemd (je weet wel, die eilanden die bekend staan om de parelwitte dorpjes en het azuurblauwe zeewater). Van wandelen door de ruïnes van Delos, die op de UNESCO werelderfgoedlijst staan, tot op het strand uitrusten in het hippe Mykonos. De twee weken vlogen om en voor dat ik het wist zat ik daar, alleen op mijn kamertje in Athene, met nog 4,5 maand voor me, nog nul nieuwe vrienden, in een intens grote, drukke en vervuilde stad.
In alle eerlijkheid is dat wel hoe het begon. Het valt mij op dat iedereen altijd alleen de leuke ervaringen vertelt van een buitenlandverblijf, maar er zijn zeker ook wat moeilijke momenten die ook belangrijk zijn voor de zelfontwikkeling en besproken mogen worden. In het begin vroeg ik me af waar ik in godsnaam aan begonnen was. De universiteit is zeer ongeorganiseerd, waardoor ik in het begin veel zelf nog moest uitzoeken, en me echt in het diepe gegooid voelde. Daarnaast kende ik nog niemand en voelde ik me nogal verloren in de intens grote stad met zo’n zes miljoen inwoners (de vluchtelingen dan niet eens meegerekend). Na een à twee weken begon ik te wennen en maakte dit verloren gevoel plaats voor een heel ontspannen en fijn gevoel. Athene is namelijk een ontzettend toffe en diverse stad, waar veel te beleven valt. Grieken eten en drinken de hele dag door en geven een hoge prioriteit aan hun sociale leven. Na twee jaar lang druk bezig te zijn geweest met Umoja besturen, de Universitaire Studentenraad leiden, studeren en werken was ik hier extreem erg aan toe. In het begin maakte de relaxte houding van de Grieken mij heel zenuwachtig, maar al snel kon ik me helemaal vinden in deze ontspannen flow. Ik kwam tot rust! Later wat meer over Athene, eerst zal ik nu wat vertellen over de universiteit en de vakken die ik heb gevolgd.
Ik studeerde aan Harokopio University of Athens, een kleine universiteit met maar drie faculteiten. Onze faculteit heeft een contract met de faculteit van Home Economics, waaronder ook Environment en Human Ecology vallen (best vreemd ja), maar ik heb ook vakken gevolgd van de opleiding Geography. Ik heb de vakken Human Ecology, History of Civilization, Population Geography en Geopolitics gevolgd. Niks economisch aan dus. Daarnaast heb ik ook een cursus Grieks gevolgd. Dat was echt super leuk en leerzaam! De vakken werden voor de Griekse studenten in het Grieks gegeven en voor de Erasmus studenten werden er speciale colleges gepland, soms met een wat grotere groep en soms individueel. Het viel mij op dat het niveau van de collegestof best prima was, maar dat er vervolgens minder (dan hier aan de RU) van je werd verwacht bij de tentaminering.
Athene was mijn eerste keuze en ik ben nog steeds super blij dat ik naar deze relatief impopulaire bestemming voor RU studenten ben gegaan. Allereerst omdat de geografische ligging van Griekenland is namelijk super interessant en relevant voor het huidige vluchtelingendebat (en dus voor ons als CAOS studenten!!). De Europese verhoudingen zijn wat betreft dit onderwerp gespannen en de huidige situatie meemaken in het land dat op dit moment de “zwakste schakel” is, is fascinerend. Ik heb er veel met de Grieken en andere internationale studenten over gepraat, wat mij ook weer verschillende perspectieven op de kwestie heeft gegeven. Er zijn veel vluchtelingen in Athene (en Griekenland in het algemeen) die momenteel geen kant op kunnen. De Griekse regering voelt de druk maar heeft niet op dit moment niet de middelen om de problemen aan te pakken. De crisis is eveneens nog goed voelbaar, en dit heeft nu de prioriteit van de regering. Omdat ik veel tijd over had en ik mij verantwoordelijk voel om mijn steentje bij te dragen, heb Ik 2,5 maand vrijwilligerswerk gedaan in een opvanghuis voor gevluchte vrouwen en kinderen. Dit was heel bijzonder en fijn om te doen, maar tegelijkertijd confronterend. Athene is ook een ideale buitenlandbestemming voor mensen die van lekker eten en drinken, goed weer en weekendtripjes houden. Tot en met het begin van november was ik bijna elk weekend op een ander Grieks eiland te vinden (het was ook nog lekker warm rond die tijd, zo rond de 20/22 graden). Even ontsnappen aan de drukte van de grote stad. Athene ligt aan zee en heeft een haven waar je vanuit het centrum binnen 15 minuten met de metro kan zijn. Daarnaast is het leuk om te merken dat de Grieken gek zijn op hun land en je veel willen vertellen over de historie en mythologie van hun land, reuze interessant!
Toen ik mijn kamer boekte had ik geen idee in welke wijk ik terecht kwam. Ik had gezien dat het appartement redelijk centraal lag, dus daar heb ik vooral naar gekeken. Ik bleek in Exarcheia terecht te zijn gekomen, een anarchistenwijk, waar (bijna) iedere vrijdag- en zaterdagavond prostesten plaatsvinden. En ook nog eens heftige protesten! Politiemannen gooien met traangasbommen als de anarchisten te dichtbij komen of te gewelddadig worden. Het viel mij op dat de politie eigenlijk echt heel snel al met die bommetjes gooide. Soms zat ik op vrijdagavond in een restaurantje en kwamen er in een keer rellen met gasmasker voorbij rennen, gevolgd met een traangasbom van de politie. Nou dan schrik je even, want traangas in je gezicht is geen pretje. Ik raakte hier gelukkig snel aan gewend en wist dat mij niks zou overkomen als ik gewoon weg zou lopen van een dergelijk protest. Het viel mij op dat de Grieken sowieso erg van demonstreren houden. Uiteraard komt dit mede door het (radicaal) linkse karakter van de stad. Om de twee weken was er wel weer een protest en soms was het echt verstandiger om mijn kamer niet te verlaten. Er gebeurden echter ook veel mooie dingen in de alternatieve, anarchistenwijk Exarcheia. Er zijn namelijk veel opvanghuizen voor vluchtelingen en initiatieven die gratis cursussen, zoals taal- en sportcursussen, aanbieden. Ik voelde me in ieder geval erg fijn in deze vrijdenkende wijk! Uiteindelijk ben ik mij echt thuis gaan voelen in Athene en ik weet zeker dat ik nog terug zal gaan.
